یادداشت مصطفی بصیریان

        ویلیام بِوِریج در سال ۱۹۴۵ در جزوه‌ای با عنوان «چرا من لیبرال هستم» نوشت:
«آزادی یعنی چیزی بیش‌تر از آزاد بودن از قدرت خودسرانه‌ی دولت‌ها. آزادی به معنای آزاد بودن از بردگی اقتصادی به خاطر نیاز و فقر و دیگر شرارت‌های اجتماعی است؛ آزادی یعنی رها بودن از قدرت خودسرانه‌ی دیگران در هر شکلی. انسانی که دارد از گرسنگی می‌میرد، آزاد نیست.»

و این کتاب، به خوبی و با مثال‌هایی مبتنی بر واقعیت تشریح می‌کند که رسیدن به «دالان باریک آزادی» چه‌قدر خطیر و دشوار است و ماندن در آن خطیرتر و دشوارتر…

از خواندن این کتاب بسیار آموختم و خواندن آن را به همه‌ی کسانی که دغدغه‌ی انسان و آزادی‌اش را دارند، به جدّ توصیه می‌کنم. البته که جای نقد هم دارد.