یادداشت

        سال‌های سال هست که فاضل نظری در همین سطح مانده و در بعضی شعرها به تکرار افتاده.
کتاب گریه‌های امپراتور کتابی است که در گوشه به گوشه‌ی آن می‌توان امضاهای فاضل را دید.
می‌توان با خواندنش عمیق شد، فکر کرد، اشک ریخت ولی خواندن بیش از دو مجموعه از فاضل نظری می‌شود کاری غیر ضروری.
چون فاضل نظری هیچ تلاشی برای به چالش کشیدن ذهنیت مخاطب ندارد و طرحواره کارهای خود را احتمالا تا بی‌نهایت ادامه خواهد داد.