یادداشت بشری رحمتی

        آه آقای گالیادکین بیچاره...
مردی که حرف‌های بی‌معنی میزنه...
مغزی داره که رو به زواله...
شخصیت قابل ترحمی که قلبتو به درد میاره و احساس دلسوزی و شفقت مدامی که در تو برمی‌انگیزه...
شخصیت این کارمند بیچاره ترکیبی از خودشیفتگی و توهمه. رفته رفته هرچه به پایان کتاب نزدیک میشیم توهمات آقای گالیادکین و پارانویایش شدیدتر میشه.
من از خوندن این کتاب لذت بردم.