یادداشت زهرا حمزه

        راحت می‌تونم بگم این کتاب ضحی کاظمی از باقی کتاب‌هاش بیشتر به دلم نشست. نمی‌دونم به خاطر یادآوری نشانه‌های آشنا و دردناکش از آبان‌ماه ۹۸ بود یا به تصویر کشیدن خیلی خوب روابط افراد و تبعیض‌های آشکار طبقه‌بندی اجتماعی که هیچ شایسته‌سالاری‌ای درش نیست یا تاکید بر تلاش و امید به تغییر شرایط. ایده کتاب و ارتباطش با وقایع تاریخی خودمون رو دوست داشتم. ایراداتی رو هم بهش وارد می‌دونم و همین باعث می‌شه امتیاز کامل رو نتونم بهش بدم. سوالاتی فرعی که براشون پاسخی پیدا نکردم یا جهان‌سازی‌ای که به نظرم جای کامل‌تر شدن و بی‌نقص‌تر شدن رو داشت. کتاب سه بخش اصلی داره که سیر داستان به خوبی توشون پیش می‌ره و در نهایت این کتاب برخلاف کتابای دیگه‌ی نویسنده که از نیمه‌ به بعد افت می‌کنه، تو این کتاب داستان حداقل تا دو سومش خیلی خوب پیش می‌ره.