یادداشت فاطمه محبی

        ساعت کمی از هفت صبح شنبه گذشته و هنوز دانشکده‌مان خالی است، 
میان کتاب‌های خاک‌گرفته‌ی کتابخانه‌ی کانون را می‌گردم، دنبال کتاب خاصی نیستم.
چشمم را کتاب‌هایی که عنوان "تمدن اسلامی" دارند می‌گیرند، 

یکی از کتاب‌هایی که می‌بینم این عنوان را دارد: "اندیشه‌ی تمدن نوین اسلامی" گفتار هایی در تبیین رویکرد فکری سید منیرالدین حسینی الهاشمی. 

این دیگر کیست؟ طبعا کنار می‌گذارمش و می‌روم سراغ کتاب‌های "تمدن‌ اسلامی" داری (!) که اسم نویسنده‌شان برایم آشناست! 

اما چند دقیقه‌ی بعد همین کتاب را داخل کیفم می‌گذارم و به سمت کلاس می‌روم! 

چون در میان همین تورق‌ها در کتاب‌های دیگری "اتفاقی" می‌بینم که آقای مصباح و آقای حائری‌شیرازی چقدر مرحوم سید منیرالدین را ستوده‌اند! 

برای خودم خیلی جالب بود؛ شاید اگر به دنبال کتابی مرتبط با قسمتی از دغدغه‌ها و سوالات ذهنی این چند وقتم "می‌گشتم"، و می خواستم "فقه"ها را بریزم داخل "تمدن‌ها"(!) انقدر دقیق به‌هدف نمی‌خورد!

کتاب چکیده‌ای از نظرات و آراء مرحوم حسینی را شرح داده بود، که به نظرم برای دانشجوی علوم انسانی‌ و (احتمالا بعضی طلبه‌ها) که دغدغه‌ی علوم اسلامی و علم دینی و چنین ترکیب‌هایی را دارند، حتما از نظر گذراندن این ایده و این جریان لازم است. (مرحوم حسینی موسس فرهنگستان علوم اسلامی قم بودند.)

ولی جدای از این فضا، این "قائل بودن به دین حداکثری" و "گسترده دیدن فضای فقهی، در سطح کلان و توسعه" و "تاکید ایشان بر حجیت" آنچه می‌خواهد پسوند اسلامی بگیرد. و توجه به عنصر "ولایت" و نگاه عمیق و "تمدنی" ایشان، برای من بسیار جالب بود؛ جای صحبت هرچند بسیار است.

لذا برای گروه‌های پیش‌گفته و علاقه‌مندان به این حوزه‌های "اسلامی" دار، کتاب و اساسا آشنایی با این جریان را پیشنهاد می‌کنم.