یادداشت بهروز دلاور

        ﷽
در ادامه سفرنامه‌خوانی‌ها این بار با موآ سفر کردم به کشور ویتنام، سرزمین باران و کشوری زخم خورده از جنایت‌های آمریکا، من کتاب‌هایی که جناب ضابطیان در آن‌ها شرح سفرشان به یک کشور را بیان کرده‌اند به مراتب بیشتر از کتاب‌های دیگرشان می‌پسندم و این را بگویم که هنوز هم دلم پیش چای نعناست و در دلم آرزوی دیدن مراکش را دارم.
.
تاکنون ۶ کتاب از  آقای ضابطیان خوانده‌ام که هرکدام برایم حس خاصی داشته‌اند که به نظرم لحن مناسب و سبک روایت نویسنده ،  توجه به تصاویر و شرح وقایع هر سفر تا آنجا که مورد نیاز خواننده است،دلایل اصلی این حس خوب بوده‌اند.