به قول جمله ی اول کتاب که دیالوگ فرزانه هم هست((گاهی فکر میکنم یعنی ممکنه جهان رو ارتعاش یه موسیقی به وجود آورده باشه!))
من در مقابل قلم آقای حسن زاده واقعا نمیدونم چی بگم.انقدر این کتاب قشنگ بود و آوازه ی زیباییش گوش هفت آسمون رو پر کرده بود که حس می کنم هیچ کلمه ای برای توصیف زیباییش ندارم!
