یادداشت رضا منصوری
1402/05/02
3.6
36
قلم کافکا با اینکه ساده‌است، اما این سادگی و بی‌پیرایگی ابدا از شدت زهرآگین بودن فضای تیره و تاریک مسخ کم نمی‌کند. مخاطب با خواندن جمله‌ی اول داستان، گویی که تسخیر جادوی کلمات کافکا شده باشد روحش را در بند می‌بیند، و کافکا مخاطب را پا به پای گرگور سامسای داستانش مسخ می‌کند، می‌خواباند، می‌گرداند، می‌گریاند و می‌میراند.
19
(0/1000)
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.