یادداشت علیرضا ابوعلی

        بعضی از کتاب‌ها و فیلم‌های خوب با کش دادنِ داستان، کار رو خراب می‌کنن؛ بعضی هم انقدر پتانسیل دارن که با کوتاه کردنِ داستان، کار رو خراب می‌کنن.
اما دکتر نون زنش را بیشتر از مصدق دوست دارد، کار رو به هیچ‌عنوان خراب نکرد؛ ولی این داستان جذاب رو اگه به جای ۱۰۰، با شاخ و برگ دادن، حداقل ۴۰۰ صفحه بهش می‌پرداخت، بدون شک یکی از شاهکارهای به یادموندنی ادبیات ایرانی رو رقم زده بود. البته که همین حالا هم، جزو بهترین داستان‌های عاشقانه‌ی ایرانی بود که خوندم.
اما با این همه، سوژه‌ی داستانی خیلی خاص، روایت غیرخطی بسیار جذاب، قلم بسیار روان و پایان به شدت غم‌انگیز (اشک‌درآور تضمینی) و بی‌نقص بود.
مطمئنم یک‌سری از اتفاق‌های تلخ و شیرین داستان، تا آخر عمر زیر زبونم می‌مونه و هیچ‌وقت از یادم نمی‌ره.