یادداشت فاطمه ابویسانی

        گاهی بعضی داستان‌ها از جنس خواب‌اند. نه چون غیرواقعی‌اند، بلکه چون پر از حس‌های نادیده و فکرهای نگفته‌اند.
تو خواب میکائیل هستی از آن کتاب‌هایی‌ست که آدم را به دنیایی تار و روشن، آشنا و غریب می‌برد.
حسی که بعد از خواندنش در دلت می‌ماند، مثل نوری کمرنگ است که یادت نمی‌آید از کجا آمده…
اما فراموش نمی‌شود.