یادداشت هانیه نیک بخت

        همین جور که داشتم می‌خوندم به این فکر می‌کردم که چه نمایشنامه خوبی می‌تونه باشه که توی مهد کودک با جمعی از بچه ها انجام بشه بعد دیدم آخرش زده بازیگران، انگار خود نویسنده هم یه چنین ایده ای رو می‌پسندیده.
میشه باهاش کلی فعالیت انجام داد و جذابیت داستانی هم داشت. انگار که تا یه جاییش می‌دونی قراره چه اتفاقی بیفته اما با ایجاد گره در حوالی پایان خیلی جذاب تر شده کتاب.
من خودم یه چند خط رو می‌پریدم حوصله تکرار نداشتم اما احتمالا این تکرار اسامی برای بچه‌ها بامزه است.