یادداشت فاطمه سلیمانی ازندریانی

        عادت فیلم دیدن من کمی به عادت کتاب¬خواندم شباهت دارد. ژانر و سبک اهمیتی ندارد. هرچیزی که در نوع خود بهترین باشد برای من جذاب است. اگر فیلم یا سریالی را دوست داشته باشم هیچ¬وقت از تماشای آن سیر نمی¬شوم حتی اگر بار دهم باشد. و اگر فیلم یا سریالی را دوست نداشته باشم حتی تحمل دو دقیقه تماشای آن را ندارم. حتی وقتی صدایش از اتاق دیگری به گوش برسد ترجیح می¬دهم دستم را روی گوشم بگذارم تا صدایش را هم نشنوم. البته حد وسطی هم وجود دارد. تعداد فیلم و سریال¬هایی که حاضرم بارها تماشایشان کنم انگشت¬شمار است اما اینجا مجالی برای پرداختن به آن نیست. تعدادی از سریال¬های تاریخی در این دسته قرار می¬گیرند. سریال¬های تاریخی اکثراً آثار فاخری هستند که همیشه حرفی برای گفتن دارند. در ژانر اجتماعی همیشه گمان می¬کردم که سریال «دوران سرکشی» از نظر محتوا و فرم، ساختارشکنانه¬ترین و بهترین سریال تلویزیون است. اما هیچ¬وقت تمایل نداشتم که دوباره از ابتدا پای این سریال بنشینم. یکی از سریال¬هایی که همیشه برایم جذاب و دیدنی بوده سریال «روزی روزگاری» است. قصه، پیرنگ، شخصیت-پردازی و از همه مهم¬تر دیالوگ¬های این سریال عواملی هستند که به جذابیت سریال کمک کرده¬اند. اما پارامترهای دیگری هستند که از دید مخاطب عام پنهان است اما در ناخودآگاه او اثر می¬گذارد. «نعمت¬الله سعیدی» در کتاب «سکه¬ء تقدیر» این پارامتر¬ها را بررسی کرده است. او اعتقاد دارد که « روزی روزگاری» بهترین سریال تلویزیون است. البته من هم بعد از خواندن این کتاب به همین نتیجه رسیدم. آن¬قدر که تصمیم گرفتم دوباره با دقت به تماشای این سریال بنشینم و بعد از آن دوباره کتاب « سکه¬ء تقدیر » را بخوانم.