یادداشت زهرا قنواتی

        اولین کتابی بود که از آقای شاه آبادی خواندم.توقع یک کتاب لوس و بی مزه را داشتم.از همان هایی که گاهی نشر پرتقال برای پر کردن قفسه هایش ترجمه می کند. ولی واقعا نظرم را عوض کرد.داستان غیر قابل پیش بینی بود و شروع خیلی خوبی داشت. علاوه بر اینکه سعی شده بود از تاریخ ایران در آن استفاده شود‌. کاملا "ایرانی" بود.نه تقلیدی از رمان های ترسناک اروپایی. افسانه ها و باور های خرافی مردم ایران داستان را جذاب می کرد.و باتوجه به دوره تاریخی که داستان در آن روایت می شد،نمی توان دقیق گفت که داستان تخیلی بود یا واقعی!
مهم ترین نکته داستان که موفقیت نویسنده را نشان می دهد ژانر کتاب است که برای "نوجوان" نوشته شده.ژانری که کمتر کسی از نویسنده های ایرانی به آن علاقه دارد.و داستان طوری است که علاوه برنوجوانان،بزرگسالان هم به خود جذب می کند.