یادداشت بهارا شیرازی

        وقتی کتاب‌های گلی ترقی رو می‌خونی، انگاری جلوی یه خانوم خوش‌صحبت نشستی که تند تند و دونه به دونه خاطراتش رو تعریف می‌کنه. روان و گیرا 
تعدادی از شخصیت‌ها و اتفاق‌های کلیدی داستان‌های گلی ترقی ثابت اند، از بین نمی‌رن، از داستانی به داستان دیگه‌ای سرک می‌کشند. اغلب داستان‌ها هم حال و هوای دهه چهل و پنجاه شمسی رو داره و این قدر این حال و هوا مشخصه که وقتی توی همین کتاب داستان جوان دهه هفتادی رو روایت می‌کنه، فضا هیچ ربطی به دهه هفتاد و نود و ... نداره. خیلی دوره. 

ولی در مجموع من هنوز عاشق نثر و داستان‌های این خانمم. 
طوری داستان رو پیش می‌بره و شخصیت‌ها رو ترسیم می‌کنه که متوجه نشدی کی پرداخت، کی به اوج رسید، کی تموم شد و به نظرم این از زبردستی خانم نویسنده است.