یادداشت زهرا عابدی

        پر بود از قصه‌هایی که اسم صاحب‌های بعضی‌شون به گوشم خورده بود و بعضی نه.روایت‌هایی که بعضی اشک داشتن،بعضی لبخند و بعضی غرور و افتخار.شاید ظاهر داستان ‌ها شبیه هم نبود، ولی خالق همه‌‌شون یک «دختر»بود؛«دختر ایرانی».