یادداشت نسیبه استکی

        "قلعه متحرک هاول" ساخته میازاکی محبوب‌ترین انیمه‌ی منه. با همین رویکرد به سراغ کتاب رفتم و باید بگم تجربه‌ی خیلی خیلی لذت بخشی بود.
داستانی فانتزی،ماجراجویانه و البته عاشقانه که هرفصلش آدم رو غافلگیر میکنه. انگار نویسنده همیشه یه چیزی تو مشتش داره که خواننده رو سر ذوق بیاره و مشتاق نگهش داره.

هرچند به تغییر شخصیت‌ها و علت این تغییر خیلی مستقیم نپرداخته بود و این مساله یکم توی ذوق میزد ولی خب ما داریم داستان فانتزی میخونیم توقع موشکافی احساسات و روح و روان قهرمان‌ها به سبک رمان‌های داستایفسکی رو نباید داشته باشیم :)

بنظرم خانم وین جونز داستان رو برای مخاطب ۱۵تا۱۸ ( یا به تعبیر من مخاطبان گیر کرده در برزخ میان نوجوانی و جوانی) نوشته. 

البته یکی از رسالت‌های نویسنده اینه که چالش‌هایی که مخاطبش توی این سن داره رو براش راحت‌تر کنه. و یکی از مهمترین درگیری‌ها توی این سن اختلاف و بدبینی به والدین هست. نویسنده توی این کتاب انگار نمک به زخم خواننده میپاشه. اختلافاتی که شخصیت ها اول کتاب با مادرشون دارن بنظرم می‌شد طور دیگه ای مطرح بشه.