یادداشت فاطمه اقدم

        و سلام نام خداست..
اون چیزی که توی این کتاب توجه من رو به خودش جلب کرد، مهیا شدن مشارکت فعال بچه ها در فرایند خواندن کتاب بود. انگار که قرار نیست بچه ها فقط به تکرار موزون کلمه«رستم» بپردازند. اونها باید منتظر مفهوم جملات  صفحه باشند تا مطابق با اون در بیان کلمه ی همراهی دقت داشته باشند. این جاست که از شنیدن جملات داستان ، به گوش کردن ارتقا پیدا می کنند و درک مطلب اتفاق میوفته. امروز که توی کارگاه، آقای ابوالقاسمی بزرگوار کتاب رو برامون خوندند، خودم رو در جایگاه یکی از بچه های کلاس پیدا کردم و حتی از رَکَب خوردنم در صفحه ی جنگ دیو سفید و رستم، موقعی که به جای دیو سفید، بر حسب تکرار کلمه رستم در صفحات قبلی، بلند و رسا داد زدم و به اشتباه گفتم رستم، لذت بردم و حقیقتا از ته دلم خندیدم.  بنظر منم بچه ها با خواندن این کتاب آشنایی نسبی با کاراکترهای معروف شاهنامه پیدا می کنند و حتما زمانی که مواجهه جدی تری با شاهنامه داشته باشند، با اعتماد به نفس و قیافه ی فرهیخته طور میخوان بگن: بعله می‌دونم دیو سفید کیه و رستم چه بلایی سرش آورد. قشنگ میشه زمانی که همین آشنایی کوچولو باعث بشه سنگینی خواندن شاهنامه براشون کمتر بشه. زیاده عرضی نیست🌸