یادداشت همشهری جوان

        ساندرا سیسنروس، یک زن پنجاه ساله آمریکایی است که قصه‌هایش بر سبک داستان‌های نویسندگان آمریکای جنوبی استوار است. علاقه سیسنروس به مهاجران مکزیکی و شیکانوها (مکزیکی تبارهای آمریکایی)، سرنوشت داستان‌های او را این چنین رقم زده است.
 آخرین کار او، یعنی «خانه خیابان مانگو» مجموعه‌ای از داستان‌های کوتاه به هم پیوسته است که ناشر آن، یعنی انتشارات نقش و نگار، آن را «رمان» قلمداد می‌کند.
البته شاید تعدد و تنوع شخصیت‌های داستانی، این مجموعه را به رمانی خواندنی تبدیل کرده باشد.
فضای شرقی داستان‌های «خانه خیابان مانگو»  و شباهت‌های اجتماعی شخصیت‌های یک خانواده پرجمعیت، عشق‌ها و عاطفه ورزی‌ها و چالش‌ها و تضاد‌های انسانی موجود در داستان با همین فاکتورها در جامعه ما، روایت اول شخص قابل توجهی از جامعه کوچک مردمان یک خیابان را برای خوانندگان ایرانی‌اش تدارک دیده‌است.
شاید به خاطر همین شباهت هاست که مترجم کتاب، آخرین اثرش را به بچه‌های نازی‌ آباد تهران تقدیم کرده است! یادمان باشد که نبایدنقش اسدالله امرایی را - که قبلتر نیز «نهری که فریاد زن را در می‌آورد» از همین نویسنده را به فارسی برگردانده بود- در روانی و جذابیت «خانه خیابان مانگو» نادیده بگیریم.
این رمان، 43 داستان دارد و همه‌ی این‌ها را می‌شود در چند نشست مطالعه کرد؛ چه این که کتاب سیسنروس، فقط 120 صفحه دارد.

هفته‌نامه‌ی همشهری جوان، شماره‌ی 10، 8 اسفند1383.