یادداشت کوثر محمدی

        
اولین کتابی بود که از رامبد خانلری خواندم. هم فرم و هم جهان جالبی داشت. یک جاهایی از کتاب میشد که بخواهم بخاطر ترس کتاب را کنار بگذارم اما جذابیت داستان اجازه نمی‌داد کتاب را زمین بگذارم. این حس ترس بیشتر از نوشته‌ی پشت جلد می‌آمد تا خود کتاب. همه‌ی مدت منتظر بودم آن ترسی که از نوشته‌ی پشت جلد خوانده بودم بزرگ بشود و غول بشود. اما داستان از آن چیزی که من فکر می‌کردم لطیف تر بود.
شاید فقط صفحات آخر بود که دوست داشتم نویسنده زودتر قال قضیه را بکند و پایانی که حدس زده بودم را ببینم.

و یک مشکل بزرگ کتاب فونت کتاب بود. آقای ناشر به چه هدفی این فونت را برای یک کتاب صد صفحه‌ای انتخاب کرده بودی؟