یادداشت محمدمهدی فلاح

        مجموعه چهارده گفتار از کربلایی اسماعیل دولابی؛ کتابی مملوء از نکات بدیع که فقط می توان آن را خواند! فقط باید دانست که این کتب ها، منطقه‌الفراغ عقل و استدلال ند، شاید در برخی جاها اساساً غیردقیق هم باشند، ولی حقیقتا تعبیرهای این پیرمرد امّی، مهری است که بر دل هک می شود. آقای دولابی تا سال 81 در تهران زندگی کردند و نسخه اصیلی از عرفان در شهر هستند؛ به دنبال نسخه‌های بدیع دیگری از این نوع عرفان هستم که برخلاف آقای دولابی، قدری اجتماعی‌تر باشند، یعنی بتوانند تمثیل‌های عرفای کلاسیک را در شهر بازسازی کنند.