یادداشت نگار زرگر

        هیچ کدوم از نوزده تا داستان کوتاهی که از آقای آلن پو تو این کتاب اومدن به اندازه‌ی کافی ساخته و پرداخته نشده‌ن. بعضی از داستان‌ها یکی دو تا ویژگی خیلی بارز متوسط رو به قوی دارن، مثل دیالوگ‌های روش دکتر قیر و پروفسور پرر، فضاسازی بالماسکه‌ی مرگ سرخ یا زبان رمزآلود و قصه‌ی پریون‌طورِ افسانه‌ی سکوت. و ایده‌ی اولیه‌ی تمام داستان‌ها واقعاً پشم‌ریزونه. ولی با این میزان کاری که روشون شده بود احتمالاً به عنوان داستانک، یا چه می‌دونم، پست تامبلر توفیق بیشتری پیدا می‌کردن.
خود آقای آلن پو آدم خیلی نفرت‌انگیز و خیلی جالبی به نظر می‌آد. داستان کوتاه‌هاش رو زیاد دوست نداشتم؛ اما به زودی سراغ شعرهاش خواهم رفت و خیلی امیدوارم (و احتمال می‌دم) که اون‌ها با سلیقه‌م بیشتر جور دربیان.
پ.ن: دو تا از داستان‌ها، نامه‌ی ربوده‌شده و قتل در خیابان مورگ شخصیت‌های مشترکی دارن و دومی مشخصاً قبل از اولی اتفاق افتاده. ولی توی کتاب جابه‌جا چیده شده‌ن که یه کم ناامیدکننده است. =))