یادداشت محمد قدیانی

        اولین بار که این کتاب را خواندم، سه چهار سال پیش بود. هنوز مزه اش در زیر زبانم مانده. تبلیغش را آن زمان از تلویزیون دیده بودم و وقتی که در قفسه کتابخانه رویتش کردم، بلافاصله برداشتمش. یادم است دو روزه خواندمش و بعد از آن در قفسه کتابخانه قرارش دادم. تا اینکه پارسال زمانی که از کنارش رد میشدم، دوباره دیدمش و دلم نیامد یکبار دیگر نخوانمش. پس بار دیگر شروع کردم به خواندش. حیف است این کتاب خوانده نشود، حیف است دیده نشود، حیف است شنیده نشود. کتاب، کتاب شریف و زیباییست که ما را به آن دورانی که ندیده ایم و حضور نداشتیم، می برد. دورانی چه خوب یا بد، ولی جزئی از تاریخ ما است.