یادداشت اسکارلتِ خسته

        حال و هوای بچه های ادبیات برام دلچسب بود؛
احساسات شخص اول داستان خیلی رقیق و دوست داشتنی بود؛
طوری که دلم نمیومد کنار بذارمش
ستاره کم دادم چون از یه جایی به بعد همون اوایل داستان تقریبا،فهمیدم قضیه از چه قراره و این قابل پیش بینی بودن پایان ،یه نوع دست کم گرفتن مخاطب به حساب میاد بنظرم 
و خلاصه دست کممان بگیرند خوشمان نمی آید