یادداشت سمیه پهلوان

        از آقای اخوت “نقش هایی به یاد” را خوانده بودم .یادم هست که خواندنش چقدر برایم شیرین و لذت بخش بود ،حتی بااینکه خیلی از کتاب هایی که درموردشان صحبت می‌شد را نمیشناختم ولی چیزی مرا به ادامه خواندن ترغیب می‌کرد.”خاطرات کتابی “ را برای تکرار آن احساس شیرین و لذت بخش شروع کردم و پس از چند وقت، کتابی بود که دلم میخواست مدام به آن برگردم
در نثر آقای اخوت شیرینی خاصی وجود دارد نه کند و حوصله سر بر است نه با پیچیدگی ها و سنگینی روایت آدم را خسته می‌کند 
برای من انگار پدربزرگی دارم که از قضا نویسنده ماهریست ،شیفته کتاب ها و راوی خوبیست ،قصه را خوب می‌شناسد و برای من کم سواد مثال هایی می‌آورد که ادبیات را بهتر بفهمم 
امروز رسیدم به بخش “از لا به لای کتاب ها” که تعریف می‌کند ممکن است چیزهایی را در لای کتاب ها جا بگذاریم که سال ها بعد خاطره ای را برایمان یادآور شوند 
همان چیزیست که من دوست دارم :خاطره کتاب نوستالژی
از قضا قبل از شروع این بخش یک دفتری از قفسه برداشتم تا چیزی بنویسم رسیدم به متن هایی که در آن از احساسات قبل از به دنیا آمدن پسرم نوشته بودم یادآوریشان بعد گذشت چندین ماه از مادر شدنم برایم شیرین بود 
با خودم گفتم چه خوب است که منم همین کار را بکنم 
کاغذی دم دستم بگذارم و وقتی کتابی می خوانم چیزکی در آن بنویسم:خاطره آن لحظه احساسم فکرم 
شاید روزی خودم دوباره به آن ها رجوع کردم یا اگر نبودم یادگاری برای عزیزانم از خودم به جا بماند 
اگر به جستار و روایت علاقه دارید خواندن این کتاب برایتان لذت بخش خواهد بود