یادداشت شایان شیروانی

        طنزِ جدی: 
شاید در مواجههٔ اول با ظاهر و قطر کتاب به نظرمون بیاد که چه کتابِ مسخره‌ای؟! شاید ظاهر کاریکاتوریِ جلد کتاب از همون اول شما رو منصرف کنه برای خوندن این کتاب ولی شاید بشه گفت بهترین مواجههٔ اولیه با کانت این کتاب هست به خاطر دلایل زیر:

۱- فیلسوف در بسترِ تاریخی: یکی از مولفه‌هایی که در فهم فلسفه تاثیر داره به نظرم فهم زمونهٔ زندگیِ اون فیلسوف هستش یعنی برای درک عقاید یک فیلسوف باید در بستر تاریخی متوجه و فهم بشه تا اون فیلسوف درک بشه. 
۲- کلی‌گویی: درباره همه چیز شاخ و برگ دادن خیلی جاها به جای قوّت دادن به متون باعثِ سردرگمیِ خواننده می‌شه برای همین کلی‌گویی و یک جامعهٔ هدفِ خاص، مخاطب رو از سردرگمی نجات می‌ده.
۳- تفکر نقادی: فقط به بیانِ آرا و نظرات کانت بسنده نکرده بلکه به صورت انتقادی یکسری نقد‌هایی که به کانت می‌شه رو بیان کرده؛ نقدی که به اخلاقِ کانت  در نسبتِ به حکم یا امر مطلق است بیان شده [ بر طبق این اصل این بیان می‌شه که به اصلی عمل کن که بتواند برای بقیه نیز عام باشد، یعنی یک اصل همگانی برای همه! ] وقتی این مقولهٔ پیشینی رو در نگاه اخلاقیِ کانت بپذیریم به یکسانی اخلاق می‌رسیم! مثلا اگر قتل و کشتار برای یک آدم معمولی بد باشه برای یک شخصی که می‌خواهد گروگانی رو آزاد کنه این امر اخلاقی نیست که کسی را بکشد.
۴- یه بخش جذابی برای من داشت تو فصل آخر  که از خود متن کانت استفاده کرده بود و روی خود متن حرف می‌زد، شاید بهترین یادگاری همین مواجهه با متن اصلیه، البته بدون استاد همه‌ی راه‌ها به ترکستان می‌ره.