یادداشت سید حسین مرکبی
1400/6/8
مصطفی رحیمی ۱۰ دی ۱۳۵۷ یعنی ۴۲ روز پیش از پیروزی انقلاب اسلامی ایران در روزنامه‌ی آیندگان، به امام خمینی که آن روزها ساکن نوف لو شاتو بوده‌اند، نامه‌ای بسیار محترمانه می‌نویسد و دلایل مخالفت قطعی خود را با حکومت «جمهوری اسلامی» بیان می‌کند. این نامه را می‌توان یکی از مهم‌ترین اسناد روشن‌فکری دل‌سوز و هم‌واره در اقلیت ایران به‌شمار آورد. آن‌چه از آغاز تا پایان نامه چشم‌گیر و شگفت‌آور است فروتنی در نگارش خطاب به امام خمینی، نظم ذهنی بالا، اعتدال اندیشه در آن طوفان‌ها و تسلط او بر تاریخ ملل به‌ویژه شناخت نزدیک از خاستگاه‌ها و پیامدهای لائیسیته‌ی فرانسوی است؛ که همگی همان‌گونه که می‌دانیم در امواج سهم‌گین انقلاب به فراموشی سپرده شد و البته پس از خوابیدن خیزاب‌ها به واقعیت پیوست! گویی او همه‌ی این صخره‌های زیر دریا را می‌دیده.
(0/1000)
نظرات
1400/6/9
این رو هم بدونید و بخونید جالبه، که شهید مطهری تو یادداشت‌ها به مقالۀ مصطفی رحیمی می‌پردازه، در اینجا http://www.mortezamotahari.com/fa/bookview.html?BookId=4736&BookArticleID=135359
0
1400/6/9
درباره‌ی نسخه‌ی پی‌دی‌اف: من پیدا نکردم ولی نام و موضوع را گوگل کنید، چندین سایت متن کاملش را منتشر کرده‌اند. درباره‌ی یادداشت شهید مطهری: خواندم. عالی و گویا بود. کاملا نشان می‌داد ایشان به عنوان یکی از عمیق‌ترین و شریف‌ترین پیش‌گامان انقلاب، تقریبا هیچ چیز از سخنان و مهم‌تر از آن گفت‌مانی که مقاله‌ی آقای مصطفی رحیمی از آن برخاسته نفهمیده. ایشان بدون فهم آن‌چه مقاله از آن سخن می‌گوید، پاسخ‌هایی جدلی به برخی جملات مقاله داده و پنداشته مشت محکمی بر دهان بدخواهان کوبیده اما امروز ما می‌بینیم همه‌ی آن‌چه مقاله نسبت به آن هشدار می‌داده محقق شده. آن نامه و این پاسخ برای من نمادی از قیاس‌ناپذیری گفت‌مان‌ها هستند و این‌که متأسفانه حتی پیش‌گام‌ترین و شریف‌ترین اندیش‌مند حوزوی ما کیلومترها از یکی از مترجمان کوچک مکاتب فلسفی فرانسوی که خودشان رونویسی از مکاتب فلسفی آلمانی هستند عقب‌تر است.
0
ابوالفضل شربتی
1400/6/8
0