یادداشت علی حاجی‌اکبری

        هنر را که همیشه دوست داشته‌ام؛ ولی با خواندن این کتاب به شخصیت ارنست گامبریچ علاقه‌مند شدم؛ از مطالعه‌ی روایت موجز و مجملش که گاهی آن را با توضیحات یا مثال‌هایی نغز، شرح و بسط می‌دهد؛ و گاهی مثل داستانی پُرکشش اصطلاحاً دراماتیزه می‌کند.
گویی موزه‌های اروپا را زیرپا گذاشته و عمری صرف کرده تا براساس گزیده‌ای از آثار هنری روایتش را پی‌ریزی کند.
اگر هر انسان را یک کتاب بدانیم، به‌نظرم این کتاب، ارنست گامبریچ است، که نباید نقش او را در هنر معاصر از داوینچی و رامبراند و پیکاسو کم‌تر بدانیم، هرچند او هنرمند نیست.
با توجّه به روایت‌گریِ گامبریچ، نام داستانِ هنر را مناسب‌تر از تاریخِ هنر می‌دانم، همان‌گونه که در عنوان انگلیسی کتاب هم از کلمه‌ی Story استفاده شده.