یادداشت امین پازوکی

        کتاب «طوفان واژه‌ها» مجموعه‌ای است از شعرهای آقای «سید حمیدرضا برقعی» که موضوعی مذهبی دارد که به اصطلاح شعرهای آیینی می‌گویند.
تمامی شعرهای این کتاب خوب و زیباست ولی دو عدد از این شعرها را من خیلی دوست دارم: «و این بحر طویل است» و «طوفان واژه‌ها».
در شعر «و این بحر طویل است» می‌خوانیم:
عصر یک جمعه‌ی دلگیر، دلم گفت بگویم بنویسم که چرا عشق به انسان نرسیده است؟ چرا آب به گلدان نرسیده است؟ چرا لحظه‌ی باران نرسیده است و غم عشق به پایان نرسیده است. بگو حافظ دل خسته ز شیراز بیاید بنویسد که هنوزم که هنوز است چرا یوسف گم گشته به کنعان نرسیده است؟ چرا کلبه‌ی احزان به گلستان نرسیده است؟...
در این‌جا می‌بینیم که شاعر از غروب روز جمعه که دل‌ها همگی گرفته‌اند و زمان مخصوص امام زمان  است، استفاده می‌کند و از دوری امام خود ناله سر می‌دهد، و با طعنه از حافظ می‌خواهد که جواب بدهد چرا یوسف کنعان به کنعان بازنگشته است؟
من فکر می‌کنم که در اینجا منظور شاعر و مخاطب او، همه شیعان هستند. از آنها می‌پرسد که چرا اینقدر غیبت امامتان طول کشیده و وصال میسر نمی‌شود؟ آیا ما می‌توانیم این غیبت را به سرانجام برسانیم؟
قالب این شعر «بحر طویل» است. من زیاد از قالب شعر سر در نمی‌آورم و اطلاعات کمی از آنها دارم؛ ولی این را فهمیده‌ام که به این نوع سبک شعر «بحر طویل» می‌گویند. البته در این کتاب فقط یک شعر با این سبک و قالب نوشته شده است.
کتاب دارای یک مقدمه خوب از آقای محمد علی مجاهدی (پروانه) است که گفتارهای خوبی را در مورد کتاب ارائه کرده‌اند.
کتاب بسیار جالب و با شعرهای خوبی همراه است. پیشنهاد می‌کنم که آن را از دست ندهید.

امین پازوکی