نه در ادبیات داستانی جنگ و نه در آثار خود دولت آبادی، "طریق بسمل شدن" اثر شاهکاری نیست. گرچه قطعا اثری است قابل اعتنا.
دولت آبادی در این کتاب موضعش نسبت به جنگ به طور کلی و جنگ ایران و عراق به طور خاص را بیان کرده. موضعی که معجونی است از رویکرد انسانی و صلح گرا و منتقد جنگ و خشونت و درعین حال باورمند به دفاع میهنی. با سویه هایی از ملی گرایی ایرانی و عرب ستیزی. برای فهم دقیقتر موضع او باید به موازات این کتاب، یادداشتهایش در سالهای جنگ را خواند که در "نون نوشتن" آمده.
عجیب است که این کتاب - به گفته نویسنده - ده سال منتظر صدور مجوز ارشاد بوده. واقعا عجیب است.