یادداشت صدیقه سادات فلسفیان

        مادر جز معدود رمان های روسی بود که از شعف خواندنش روحم پر از حس نشاط بود. چه قدر در قلب انقلاب خودمان زنان مشابه مادر را دیده بودم مادری که مادربودن او‌را رشد داد، انقلابی کرد و بالا برد آنچنان که فدا شدن پسرش در راه آرمان توده را به جان و‌دل قبول کرد. شاید تنها حسرت بزرگ کتاب سرنوشتی شد که این آرمانها پیدا کردند، گرچه خودشان و‌شور و تلاش پشتشان  فصل مشترک همه ی قیام ها علیه ظلم  بود.
نویسنده به خوبی از ‌پس  زیبا نشان دادن عقاید سوسیالیستی برآمده است و‌چه قدر زیبا نقش داشتن هدف و آرمان های منطبق بر فطرت حق جویی و‌عدالت طلبی را به تصویر کشیده است.
خواندن این شاهکار ماکسیم گورکی را با ترجمه ی سروش و در مرحله ی بعد صوتی ان را در نوار پیشنهاد میدهم .