یادداشت فاطمه

        امتیاز اصلی ۳.۵
من در مجموع از خوندن این کتاب لذت بردم؛ البته با چشم‌پوشی از یک نکته‌ی بزرگ :) بنظرم نویسنده در یکسری موضوعات نقش دوپامین رو نسبت به عوامل تاثیرگذار دیگه، زیادی بزرگ درنظر می‌گیره؛ مثلاً تو فصلی که درباره‌ی سیاست و دوپامین صحبت شده، علاوه بر اینکه این فصل برای من بشدت حوصله‌‌سربر بود، احساس می‌کردم زیادی داره روی دیدگاه سیاسی و ربطش به دوپامین مانور می‌ده. البته خود نویسنده جاهایی اشاره کرده که حالا همیشهههه هم نمی‌شه مسائل مطرح شده در کتاب رو به دوپامین مربوط دونست، ولی خب خواه ناخواه تو بخشی از کتاب‌های این سبکی این اتفاق میفته که خود نویسنده هم نقش عوامل دیگه و درواقع پیچیدگی مغز و رفتار انسان رو فراموش می‌کنه، بنابراین زیادی می‌چسبه به نتیجه‌ی تحقیقاتش و سعی می‌کنه نقش موضوع مورد بحثش رو در مسائل مربوطه بیش از حد برجسته کنه. 
یه نکته‌‌ی دیگه‌ای هم که تو کتاب‌های این مدلی بشدت مهمه، صفر و صدی نگاه نکردن خواننده بعد از خوندن کتاب به مسائل مربوط به اونه؛ بنظرم خیلی از اتفاقات و مسائل انقدری ساده نیستن که با دونستن یک فکت علمی یا روانشناسی خاص بشه نسخه‌شون رو صد در صد پیچید؛ همیشه هزاران علت علمی یا محیطی دیگه‌ای هم ممکنه تو اتفاقات مختلف دخیل باشن.