یادداشت محمدامین محب‌علی

        این کتاب را بارها خواندم.
برای زمان خودش (۱۹۶۰ باید باشه) کتاب بدی نبوده اما  الان بیشتر باید برای آشنایی با تاریخ مطالعات ادیان خونده بشه.
بخش‌های مسیحیت و یهودیت خوبه. هرچند بسیاری از پژوهش‌های جدید بعد از این کتاب صورت گرفته.
بخش‌هایی مثل زرتشت عملاً چیزی نداره.
در مورد ادیان ابتدایی هم با اینکه محتوا زیاد داره رویکردش منسوخه.
نقطه قوت کتاب جدای اینکه تقریباً جامع است توانایی بالای مترجم است.
البته که زبان ترجمه برای امروز قدیمی‌ست.
متأسفانه کتاب از جهت صفحه‌آرایی بر اساس همان چاپ قدیم افست شده و هم ضعیف است و هم پر ایراد.
اگر کسی به مطالعات ادیان علاقه داره و مجبور نیست این کتاب رو بخونه حتماً منابع بهتری یافت میشه.