یادداشت بیتا هاشمی

        اولین کتاب جنایی ای که خوندم بخش دی بود
تا بیشتر از نصف کتاب حس خاصی نداشتم
اما به قول یکی از دوستان، کتاب جنایی خوب کتابیه که توی صد صفحه آخر نفس کشیدن رو از یاد خواننده ی کتاب ببره
و این کتاب این کار رو کرد
گاهی اوقات وسط خوندن کتاب رو می‌بستم،  نفس عمیق میکشیدم و دوباره وارد بازی خانم مک‌فادن می‌شدم که هر چند صفحه یکبار نظرم رو درمورد یک شخصیت عوض میکرد
و شواهد هر بار کاملا درست بود
این کتاب  دلیل من برای خوندن کتاب دیگری از خانم مک‌فادن، هیچوقت دروغ نگو بود