یادداشت احمد خلیلی

        کتاب­‌های استاد علی صفائی حائری (عین.صاد) در بدو مطالعه، شما را با دنیایی رو به رو می­‌کند که گویا پراکندگی در آن موج می­‌زند، امّا با اتمام کتاب می‌­بینیم آنچه که حاصل شده، تمامیّتی است که با همان پراکندگی به وجود آمده است.

با این توضیح که وقتی کتاب را تمام شده در مقابل خودتان می‌بینید، متوجه این مهم می­‌شوید که گویا می­خواهم تغییر کنم... چرا باید یک کتاب با این گسستگی بدوی در محتوا، خواننده را این قدر مجاب به یک حرکت جدید در زندگی کند؟!

حتی بعد از مطالعه­‌ی این کتاب - و البته برخی کتاب‌­های دیگر از ایشان - شما می‌­توانید به راحتی صدای گوینده‌­ای را در درون خود بشنوید که شما را به رشد و حرکتی جدید و پویا فرا می­‌خواند. عجیب اینکه از زمان شروع، تا پایان مطالعه این کتاب، به اندازه‌­ی یک روز کاری از شما وقتی گرفته نشده است.

تغییر و شاید تبدیل، آن هم در کمتر از یک روز، موفقیتی است که اگر کسی یا چیزی (مثل این کتاب) بتواند برای شما رقم بزند، جا دارد از او تشکر کنید و خدا را سپاسگزار باشید که شما را در این مسیر قرار داده است.

زبان شکر می­گشایم: « الحمدلله علی کل حال »