یادداشت مریم سادات هدایت

        ظاهر   این کتاب طولانی کتابی که نویسنده ده سال زندگیش را پای نوشتن آن گذاشته یک عاشقانه  پر کشش هست. عاشقانه ای که توش از خامی و غرور و تعصب گفته شده از اشتباه و  هوس از صبوری و فداکاری ولی باطن کتاب چیزی دیگری است در پی این داستانهای عاشقانه.
کتاب برخلاف  روال همیشگی  جنگهای داخلی امریکایی ها را از زبان  مردم جنوب تعریف میکند. مردمی که طرفدار برده داری بودن. و چقدر قشنگ چهره برده داری و حواشی آن مثل فرقه کوکس ها  را تطهیر میکند.  جوری که ادم در پی خطهای کتاب ناخود آگاه همراه نویسنده میشود و میگوید اره راست میگه برای برده ها شاید بهتر بود همان بره بمونن تا آزاد بشن.
کتاب دنبال قبح شکنی است . و ادم باورش نمیشود عرف و فرهنگ  زندگی امریکایی ها  کمتر از ۲۰۰ سال قبل اینقدر خاص ویژه بود و چقدر همین قبح شکنی ها مسیر فرهنگ را به سمت انحطاط برده.
تلخی و زهر جنگ را جوری ترسیم کرده که ادم همراه با شخصیت های کتاب عذاب میکشه و چهره کریه جنگ را لمس میکنه.

کتابیه که واقعا باید خواندش نه فقط بخاطر عاشقانه پرکشش بخاطر دیدی که از تاریخ و فرهنگ  امریکا به ما میده.