یادداشت جواد محمدنیا

        برایم چنان شورانگیز بود که دیگر قلبم سینه‌ام را تحمل نمی‌کرد.

باضربات پیاپی می‌گفت: چه نشسته‌ای؟ تو خودْ امامی!