یادداشت محمد حیدری

        رمان پر است از شخصیت هایی که شخصیت پردازی شان درست از آب در نیامده. مدام گفته می شود فلان کارکتر مغز متفکر باند است. اما فقط گفته می شود. ما هوشمندی نمی بینیم. 

پر است رابطه هایی که علت آنها اصلا در داستان روشن نیست. هنوز دلیل خیانت های نادر و زنش بهم به صورت آشکار گنگ است. یا رابطه نزدیک زن با پسرک 16 ساله چه دلیلی داشت وقتی دل در گرو برادر شوهرش نیز داشت!!! 

پایان داستان هم مثل سریال تلویزیونی پلیسی بود. 

راوی اول شخص است. یک پسر 16 ساله است. 
اما روشن نیست الان در چه موقعیتی از زندگی قرار دارد.

نقطه قوت رمان ایده کلی نسبتا خوب و بعد شروع خیلی خوبش بود.