یادداشت زینب شمسه

        از لحاظ ادبی بسیار قلم روان و سلیسی داره و تصویرسازی ذهنی خوبی به مخاطب میده ، توصیفاتش عالیه و من رو اونقدر جذب کرد که یه کله خوندمش ولی  اینکه در دنیای انسانی یک حیوان قهرمان داستان  باشه رو نمی پسندم. منکر دادن صفات انسانی به حیوانات در قصه ها نیستم که ما خیلی از این داستانهارو داریم که مهمترینش کلیله و دمنه است که در دنیای حیوانات ، حیوانات بزرگ و کوچیک میشن قهرمان و رقیب میشن، ظالم و مظلوم میشن و .... ولی اینکه در دنیای آدم ها به یک حیوان انقدر بها بدن رو دوست ندارم همون موقع هم که بچه بودیم و کارتون سپید دندان رو میدیدیم حرصم می گرفت که چرا باید برای یک گرگ انقدر مظلوم نمایی بشه.
البته که شرایط زندگی جک لندن تو نوشتن روماناش تأثیر داشته بهرحال توی غرب وحشی زندگی کرده و شاهد نا ملایمات زیادی از اطرافیانش بوده و شاید خواسته به نوعی خصلتهای حیوانی مردمان انسان نمارو به تصویر بکشه!
هرچند که در آثارش شاهد غلو کردن در دادن خصلتهای  انسانی به حیوانات هستیم.
ناگفته نمونه در آثار غربی ها ،قسمتهایی که به سرخ پوستا میپردازن کاملا خوی نژادپرستی شونو میتونی حس کنی با اینکه آمریکا موطن اصلی سرخ پوستا بوده و اروپاییای خبیث رفتنو غصبش کردن و کشتن و بردن و غارت کردن با این حال خودشونو مالک اصلی میدونن و همیشه سرخ پوستارو یه مشت وحشی ، عقب افتاده خرافاتی نشون میدن که لندن هم از این قاعده مستثنا نیست.
در کل  در داستانها و فیلم های اکثر غربیها قهرمان داستان نمیتونه یک فرد با صفات عالیه ی انسانی باشه برای خوب بودن باید بد بود همون‌طور که باک از یک دنیای آرام و با روحیه لطیف تبدیل شد به یک گرگ وحشی و قهرمان. اصلا توی ایدئولوژیک غرب باید بخوری تا خورده نشی بین آدم و حیوان هم فرقی نیست که این با آموزه های ملی و دینی ما و اصلا انسانی در تضاده،از نظر اونا همه جا جنگله  به جز محل زندگی خودشون که یک باغه و همه مستحق مرگن چون جنگلی ان🤦
در آخرم اینکه ما توی شخصیت پردازی حیوانات در داستانها یه هدفی رو دنبال می‌کنیم و در نهایت یه درس اخلاقی و آمورنده به خواننده منتقل می کنیم ولی این داستان  چه آموزه ای داشت من بهش نرسیدم!؟🤷
شایدم همون بخور تا خورده نشی 🤐😅