یادداشت پریسا نصیری

                در ایامی که دوستان و آشنایان در خاک دهکده‌ی پدری یا حوالی آن به سر می‌برند، به عنوان یک «جامانده» پناه بردم به این کتاب و بسیار راضی‌ام.
راضی از این بابت که گرچه سعادت نداشتم قدمی در این مسیر آسمانی بردارم و نفسی از آن هوای بهشتی به سینه فرودهم، اما با اشک و لبخند در این سفر با خانم حدادی همراه بودم.
        
(0/1000)

نظرات

تاکنون نظری ثبت نشده است.