یادداشت ثنا احمدی

        همیشه خوندن کتاب‌هایی از زبان خود عاملان یک عمل برام جذاب بوده و هست.
همیشه دوست داشتم یک نفر رو از دید خودش ببینم نه دید اطرافیانش
شاید اون فرد به دنبال این باشه که اصلا خودش رو توجیح کنه اما همین حرف‌ها هستش که به نظرم جالب توجه می‌تونه باشه.
برای همین معمولا اول کتاب‌هایی که درباره شخصیت‌های مهم نوشته شده رو نمی‌خونم.
اول قضاوت خودش نسبت به خودش و کارهاش رو می‌خونم و بعد می‌رم سراغ کتاب‌هایی که درباره‌ش نوشته شده.
هر چند این کتاب‌ها همشون قطعا جهت دارن
یکی از طرف خوشش میاد و تعریفش رو می‌کنه
یکی هم بدش میاد و نفرینش می‌کنه 
اما بعد از خوندن چندتا نظر موافق و مخالف و نظر خود طرف درباره کارش خواننده تا حدود زیادی اوضاع دستش میاد
هر چند عقاید هیتلر و هیتلری رو کلا دوست ندارم اما خوندن هیلتر از زبان هیتلر برام جالب بود.
نمیدونم به متن چه تعداد ستاره بدم
اما ترجیح میدم ستاره ندم.
از طرفی میهن پرستی هیلتر برام ستایش برانگیز بودش اما از طرف دیگه نمی‌تونم این همه جنایت رو هضم کنم.