یادداشت لیلی سلطانی
6 روز پیش
امیلی برونته‌ی عزیز،
بلندی‌های بادگیرت، زیر دستِ راوی و گاهی زبانِ بی‌پروا و بیش از حد سر راست، زخمی شد.
اما شاید همین زخم، همین لحنِ ناتمام،
ماندگارش کرد.
کاش مرگ، مجال می‌داد بادگیرهای تازه‌تری برایمان بسازی،
تا بیشتر در یاد بمانی…
پ‌ن: داستان در زمان خودش جسورانه بوده اما بسیار متوسط پردازش شده. بلندی‌های بادگیر، سایه‌های تاریک عشق را نشان می‌دهد، نه روشن.
(0/1000)
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.