بریده‌های کتاب ریحانه سعیدی

عجیبه که آدمیزاد کتاب هایش رو نمی خورد....

هر مادری فکر می‌کنه بچه ش خوشگله!

هیچ جا خانه خود آدم نمی شود!!!!

مشارکت در یک درمان، خودش شکلی از قبول آن است.

وقتی کسی گوش فرا نمی دهد، بدیهی است که باید فریاد کشید!

عذاب های بیرونی ، آن چنان مردم را به هم پیوند می دهد که فردیت از یاد می رود.

زمان متوقف نمی شود و اراده نیز، قادر نیست به عقب بازگردد.

زمان بدون بازگشت است!

رسیدن به اهداف نادرست، بیهوده بوده و تعیین اهداف نادرست جدید، از آن هم بیهوده تر. صفر ضرب در هر چیز شود، نتیجه صفر خواهد بود....

اهداف در فرهنگ ما وجود دارند، در هوا شناور هستند.

زندگی امتحانی است که جوابی درست ندارد!

گاهی برای فیلسوفی، درک شدن دشوار تر از بد درک شدن است...

مشکل در احساس ناراحتی نیست. مشکل در این است که ناراحتی تان، برای آنچه که باید باشد، نیست...

وظیفه شما، این است که خودتان را همان گونه که هستید ، قبول کنید؛ نه آنکه در پی راهی برای مقبولیت پیدا کردن نزد من باشید.

مغز انسان در هر شبانه روز، یک مرتبه نظافت کرده و افکار زاید روزانه را به درون رویا ها می راند!

رویا ها رمزی باشکوه است که درخواست بازگشایی دارد‌‌‌‌‌....

ترس زاییده تاریکی نیست، بلکه ترس ها، همچون ستارگان، همیشه هستند و این روشنایی روز است که آن ها را محو و ناپیدا می کند.

اگر همه دوستان ، این طوری بی ریا سخن می‌گفتند ، زندگی پر ثمر تر و اصیل تری را شاهد بودیم.

موضوع اساسی در اینجا، دورنما و قالب ذهنی جاری و متحرک بود.

ازدواج همراه با حسادت و حس مالکیت نسبت به اطرافیان به وجود آوردن ، روح آدمی را اسیر می کند!