بریده‌های کتاب Mohammad Yazdekhasti

می گویند بشر هیچ وقت راضی و خشنود نیست؛ وقتی چیزی را که میخواهد به دست می آورد، به فکر چیزی دیگر می افتد. و به رغم این سخن تحقیر آمیز، این خود یکی از کیفیات بزرگ نژاد بشری است و همین صفت است که او را به حیوانات برتری می دهد. زیرا آن ها، به آنچه دارند، خشنودند.

ازین کمند بلند به گردن من ببند بکش به هر سو مرا چو شیر سر در کمند به ناز بر من بتاز به غمزه کارم بساز به ناله من برقص به گریه من بخند

خواب می آید و در چشم نمی یابد راه یک طرف اشک رهش بسته و یک سوی خیال نشنوم ناله خود را دگر از مستی درد آه گوشم شده کر یا که زبانم شده لال؟

دیده در گرداب کی وا میکنید وه که غرق خود تماشا میکنید....

آشکارا را چرا دارم نهان؟ دسترنجِ دستِ رنج است این جهان

پیر ماهیگیر و موج و بیم جان جان بهای نان! تمام داستان!

ای خوشا روزی که خلق داد خواه بگسلد از دست و پا زنجیر شاه!