بریده‌های کتاب کیانایوسفی

قبلا از مردن می ترسیدم. حالا از زندگی نکردن می ترسم.

می دانی چه حسی دارد وقتی از خودت آزاد می شوی و از این آزادی وحشت می کنی؟

برایم عجیب بود که مردم می توانستند اینقدر نزدیک به هم زندگی کنند، جوری که بدون اغراق چندهزار نفر در فاصله چند سانتی ات باشند، ولی باز هم کاملا تک و تنها باشی. تصورش برایم سخت بود. الان دیگر تصورش برایم سخت نیست.

همه آدم بزرگ ها سعی می کنند واقعیت را لای پنبه بپیچند تا کمتر خطرناک یا ترسناک یا ناخوشایند جلوه کند.

و یک روز صبح دیگر صبح روز بعدی در کار نیست.

آدم باید دشمنانش را بهتر از خودش بشناسد.

خنده ی تلخ من از گریه غم انگیزتر است. کار از کار گذشته است به خود می خندم.

بدون شک، هر افتضاحی زیبایی خودش رو داره.

جالب است که آدم تا چیزی را به دست نیاورده، جای خالی آن را در زندگی اش احساس نمی کند.

پیدا کردن چیزی که جلوی چشمت پنهان شده، از همه چی سخت تره.

یه دروغ قابل باور از فرد دروغگو جون نمی گیره؛ میل شنونده به باور کردن بهش جون می ده.

حقیقت اینه که وقتی قدرت طلبی فقط به عشق به دست آوردن قدرت بیشتر باشه به اعتیادی خانمان سوز تبدیل می شه. حتی اگه همه ی دنیا رو هم درسته ببلعه، باز هم راضی نمی شه.

امید از دست نرفته؛ فقط گم شده.

تاریخ به ما می آموزد که هیچ کس از تاریخ نمی آموزد.

طبیعت با پاییز بهمون نشون می ده رهاکردن چقدر می تونه زیبا باشه.

بعضی ها مثل شمع اند؛ خودشان را می سوزانند تا به دیگران نور بتابانند.

پاندای بزرگ پرسید:«کدومش مهم تره، سفر یا مقصد؟» اژدهای کوچک گفت:«همسفر.»

اگر می خواهید شاد باشید، همه چیز را تجزیه و تحلیل نکنید.

مهمانی ها بیشتر برای کسانی برگزار می شوند که اصلا دعوت نشده اند.

ما نمی توانیم همه اتفاق هایی را که قرار است در آینده بیفتند، کنترل کنیم و به جای ترسیدن و پنهان شدن از وقایعی که زنذگی بر سر راهمان می آورد، باید با مشکلاتمان مواجه شویم و از آنها بگذریم.