بریده‌های کتاب علی کالفیلد

مشتاق این نباش که اتفاق‌ها آنگونه که تو دوست داری پیش بروند بلکه آرزومند این باش که مسائل آنگونه که باید در مسیر خودشان پیش بروند. آنجاست که تو در سایه امن خواهی بود.

گاهی اوقات اراده، تمام چیزی‌ست که داری.

هیچ چیز در دنیا بهای داشتن یا ارزشِ انجام دادن را ندارد مگر اینکه با تلاش، درد و سختی به دست آمده باشد.

افکار بزرگ از ذهن متفکر صحبت میکنند، اما اعمال بزرگ از انسانیت.

اگر میخواهی ترقی کنی، راضی باش که فکر کنند احمقی.

به یاد داشته باش، هرچیزی قابلِ حل است، هر چیزی! و اگر نتوانی راه حل را بیابی، به این معنی‌ست که هنوز آن اندازه که باید، برایش تلاش نکرده‌ای.

در تاریک‌ترین لحظه‌هاست که باید به نور بنگریم.

ما فقط ظاهر زندگی دیگران را بزرگ میکنیم، درحالی که دائماً باطن زندگی خودمان را به یاد می‌آوریم.

مرد عاقل برای چیز‌هایی که ندارد، عزا نمیگیرد، بلکه برای داشته‌هایش خشنود است.

با اشتیاق داشتن، هیچ مشکلی دیگر بزرگ نیست.

هیچ دانش و حکمتی بالاتر از دانشی که خودت آن را تجربه کرده باشی نیست.

وقتی زندگی روی تلخش را به تو نشان می‌دهد، این، نه تنها «بدشانسی» تو نیست، بلکه با تحمل آن، «با شایستگی» به «سعادت» خواهی رسید. البته این قانون را با گذر زمان و در آینده درک خواهی کرد.

اگر واقعاً می‌شد دل مردم را با پول، قدرت یا استدلال به دست آورد، نزول خورها و پلیس و استادان دانشگاه از همه محبوب‌تر بودند.

فقط حواست باشد که در غریبی تنها چیزی که میتوانی رویش حساب کنی پولت هست.

فکرش را که می‌کنی، دنیا جای عجیبی است: آدمی که دیدنش عصبی‌ات میکند با تو مهربان است، آن وقت دوستی که باهم سازگارید رذل از آب در می‌آید! مسخره نیست؟

اصلاً آگاهی از وجود تنبیه است که جرئت به خرج دادن و شیطنت را هیجان‌انگیز می‌کند. واقعاً فکر کرده بودند هیچ دهات و طویله ای هست که مردم از عواقب بازیگوشی‌شان در امان باشند؟ لابد آدم‌هایی که پول قرض میگیرند و پس نمی‌دهند هم از همین جاها شروع می‌کنند.

آدم توقع دارد وقتی قانونی در کار است بتوان کاری کرد، حتی در اگر اقلیتی یکی دو نفره باشی.

زندگی در شهری کوچک که همه از همه‌کارِ یکدیگر خبر داشتند، هیچ لطفی نداشت!

بلند شد و پرسید کی قرار است خانهٔ خود را بخرم. خیال می‌کرد کافی است فارغ التحصیل شوی تا پول در جیبت سبز شود.