بریده‌های کتاب Zeynab Aghajani

اگه این عشق نیست پس نمی‌دونم عشق چیه.

مرز خیلی ظریفی بین خیر و شر هست. یه ذره از خط خارج بشی،کلا یکهویی ای مسیر خارج می شی.

آدم‌ها از پیشمان می‌روند. نباید این کار را بکنند. ولی می‌کنند. پیش می آد.

وقتی آدم‌هایی رو داری که عاشقت هستند،زندگی دوباره خوب میشه... حتی اگه اوضاع مثل سابق نشه.

گفتم هیچ کس منو دوست نداره. گفت حتی اگه این حرف درست باشه باز هم باید یاد بگیرم خودم رو دوست داشته باشم.

قوری شکسته باز هم می‌تواند زیبا باشد ولی هرگز مثل قبلش نمی‌شود ،نه؟

قرار نیست بمیری. می‌دونی چرا؟چون آدم از دل شکستگی نمی‌ میره.

مهم نیست چقدر تلاش کنی،زندگی بدون بعضی آدما خوب نیست.

درماندگی آدم را از خود بی خود می‌کند و او را وا می‌دارد به کارهایی دست بزند ه هرگز فکرش را هم نمی‌کرد بتواند انجام دهد. قدرت و توانایی در جهان وجود داشت. آدم‌های ضعیف در اثر فشار و بی‌رحمی له می‌شدند. وقتی چنین آدم‌هایی به دیواری برخورد می‌کردند، می‌توانستند یا بی‌حرکت بمانند یا دیوار را هل بدهند.

بهتره با افتخار بمیری تا اینکه مثل یک ترسو زندگی کنی!

پس چون از مردن می‌ترسی،نمی‌خوای زندگی کنی؟

زندگی همیشه منتظر برنامه‌های آدم نمی‌مونه.

می‌دونی،خودم دعوتش کردم بیاد. چون توی زندگی آدم زمانی از راه می‌رسه که باید با گذشته ش آشتی کنه،خوب یا بد،با هرچی بوده.

عشق شما را وادار می‌کند دست به کارهای احمقانه‌ی زیادی بزنید

ببخشید،می‌خواستم کمک کنم. ولی گاهی وقت‌ها که سعی می‌کنی کمک کنی،گند میزنی.

ببخشید،می‌خواستم کمک کنم.

احساس وحشتناک و تنفر انگیزی بود که آدم به کسی مظنون شود که بیشتر از هر چیز دیگری در دنیا عاشقش است.

به نظرم دوستی این است:آدم هایی را که عاشقشان هستی رها نکنی.بدانی چه احساسی دارند،چه بویی دارند و چطور رفتار می کنند،تا اگر روزی کنارت نبودند،به یادشان بیاوری.

بزن به چاک یا مبارزه کن.

اون همیشه از گی زی متنفر بود ،با اینکه گی زی تنها کسی بود که ازش مراقبت می کرد.