بریده‌های کتاب رسپینا

با یاد شیطانی که هزاران سال سجده کرد و ذکر گفت نه، به یاد خدایی که او را با عشق آفریده است کلمه به کلمه اذکارش را گفت.

دنیا را با انتخاب‌های غلط به گند می‌کشند و دیگران را هم در این گند همراهی می‌کنند. زندگی خودش به درک، هر انسان می‌تواند زندگی هزارنفر را هم خراب کند. اما با غرور می‌ایستد و سینه جلو می‌دهد که زندگی خودم است.

آسایشی که به دست آورده بود برایش یکنواخت شده بود و کم کم داشت به طغیان می‌رسید!

خدا با قرآن داره محبتش رو به ما نشون می‌ده. البته یه ذره سخته که ما بفهمیم خدا با قرآن داره به ما محبت می‌کنه، اما وقتی فهمیدی کارت تمومه! خوراکت میشه قرآن، لذتت میشه قرآن، اُنست میشه قرآن، قدرتت میشه قرآن، سرگرمیت میشه قرآن...

اما این‌ها برای مسلمان‌ها رنگ و تعریف دیگر داشت. جسم را حریم می‌گذاشتند تا اصالت روح مطرح باشد!

حاجی یک بار به یکی از پدرها که شاکی بود از پسر جوانش گفت: _اینطور نیست که شما هرچی بیشتر برایش امکانات فراهم کنی اون متوجه محبت شما بشه، روحیه تشکر نداره که باید براش ایجاد کنی.

وقتی خودت را از دایره حساب و کتاب عالم هستی می‌کشی بیرون، زندگیت می‌شود یک قایق شکسته سرگردان میان باد و طوفان، هر بار به سمتی پرت می‌شوی، دچار رنج و دردی و همیشه هم، دیگران را مقصر می‌دانی!

زمین خوردن اگر یاد بدهد که در راه رفتنت دقت بیشتری بکنی خوب است، از غروری که تو را گرفته و سر بالا گرفتن، تو را می‌رساند به اینکه مقابلت را ببینی و کمی هم احتیاط چاشنی کنی!

محبت این‌جوریاس؛ هم گرما داره، هم روشنایی داره، هم همه رو تسلیم خودش می‌کنه، هم با عصبانیت و حرص همراه نیست اما اگه بخوای کارا رو با قلدری ببری جلو، مقابلت یه جبهه درست می‌کنند و تو فقط باید زجر بکشی!

مردم یک کشور اگر خواب و خوراکشان و لذت آخر هفته‌شان برپا باشد؛ می‌شود برده‌داری مدرن.

کسی که بلد نیست محبت رو بفهمه، بلدم نیست محبت کنه، دلش سنگ می‌شه!

آدم‌هایی که به یک محبوبِ قدرتمند وصل نیستند، جنایتکار می‌شن.

منم ده بار تو رو لِه کردم یوسف اما توی مزخرف همون موندی که بودی!

خوبه که یکی هست وقتی همه نیستند هوای آدم رو داشته باشه. اینجوری آدم خیالش از فرداش راحته که مدیر داره، بد اخلاقی نمی‌کنه که چرا تنهام هیچ‌کی به فکرم نیست.

آینده در دست قدرت بشری نیست، یک نیروی ماورایی است که خارج از اراده و قدرت ما برنامه‌های چیده شده را اداره می‌کند و شاید هم به‌هم می‌زند و شاید هم تنظیم می‌کند.

آدمی که فکر می‌کنه خدا تنهاش گذاشته و مهربونی در کار نیست می‌خواد خودش رو نجات بده، می‌زنه همه رو لِه می‌کنه.

وقتی انتخاب می‌کنی حتما پاش می‌ایستی. همینم هست که توی باندهای کذایی خاطرخواه داری