بریده‌های کتاب (درخت بـید)𝗡𝗼𝘃𝗮

من راست گفته‌ام و گریسته‌ام و این‌بار راست می‌گویم تا بخندم زیرا اخرین اشک من نخستین لبخندم بود

در شکاف خاک خشک رنج‌ام از بذر تلاش من!

تقصیر مرگ نیست که این‌همه تنهائیم

ما کاشفان کوچه‌های بن‌بستیم حرف‌های خسته‌ای داریم

رویایی بود به نام آزادی؛ و کابوسی به نام مرگ؛ و هیچ رویایی بدون کابوس معنا نخواهد داشت.

گاهی یه بخش از شخصیتت هست که نمی‌خوای هیچ‌کس ازش چیزی بدونه.میدونی چی میگم؟

اگه تو علت دردی،احتمالا نمیتونی درمون همون درد هم باشی