بریده‌های کتاب الهه عباسپور

تو در طول و عرض خاک مقدس زندگی راه نرفته‌ای، فقط زندگی را ورق زده‌ای و بر زندگی حاشیه نوشته‌ای.. .. تو در کوچه‌ها انسان خواهی شد نه در لابلای کتاب‌ها.

برای نفَسی آسوده زیستن،چاره ای نیست جز مِهی فشرده را گرداگرد خویش انگار کردن؛مهی که در درون آن، هر چیزِ غم انگیز، محو و کمرنگ میشود.

گناه حجاب می‌شود میان ما و رحمت الهی... و استغفار این حجاب را برمی‌دارد.

چه معنی دارد با کسانی کار کنی که دوران پیش از تاریخ، یعنی دوره پیش از ظهور پدر تاجدار را به خاطر دارند؟ نه، چنین افرادی دیگر به دردت نمی‌خورند. از این پس، به آدم‌هایی نیاز داری خالی از خاطره؛ آماده پذیرش خاطراتی که تو برایشان خواهی ساخت.

راست گفته‌اند که شکست یتیم است و پیروزی صدها پدر دارد.

رفتار محترمانه رهگذران برایت جالب است. نمی‌دان ی که آیا آن‌ها تحت تاثیر زیبایی خیر‌ه‌کننده ثریا قرار گرفته‌اند یا فرّه ایزدی تو؟!

گند بزنند این تاج و تخت سلطنت را که آدم به خاطرش مجبور است از دوست‌داشتنی‌ترین‌ چیزهایش هم بگذرد!

اما خوش خیال نباش. همه چیز ممکن است با یک دلپیچه کوچک یا چند درجه تب تغییر کند. یادت باشد که وقتی همه چیز به ظاهر درست است، هیچ چیز درست نیست و هر زمان که اتفاق بدی برای تو نمی‌افتد حتما یک جای کار ایراد دارد.

"یادم میاد بچه که بودم حصبه گرفته بودم، اون وقت عمه‌م منو بست به ترشی قارچ! چرا؟ چون دلش به حال من سوخته بود. کم مونده بود من ریغ رحمتو سر بکشم. هم شما و هم عمه‌ی من باید بدونین که منشاء محبت به آدم‌ها نه در قلبه، نه در شکم و نه در کلیه، بلکه این‌جاست." و به شقیقه‌اش دست گذاشت.

از وقتی تصمیم به ترک نادژدا گرفته بود، نسبت به او احساس دلسوزی و گناه می‌کرد؛ در عین حال در حضورش احساس شرمندگی می‌کرد؛ درست مثل آن‌که در حضور اسب پیر و بیماری باشد و تصمیم گرفته باشد که به او شلیک کند.

خوشحالم که خودم کمبودهای خودمو می‌بینم و تشخیص می‌دم. این موضوع باعث میشه زندگی خودمو مرور کنم و آدم دیگه‌ای بشم.

دوستانِ من! آدمی که در یک زیرزمین به دنیا آمده و همان‌جا مانده و همان‌جا بزرگ شده، از کجا می‌داند که زندگی کردن در یک زیرزمین چه‌قدر نفرت‌آور است؟ او برای شناختن عیار زندگی خویش معیار محکمی در دست ندارد.

با خود اندیشید بهترین کتاب آن است که دانسته‌های آدم را برایش نقل می‌کند.