بریده‌های کتاب عشق ایرانی من

زندگی سخت است؛حتی برای کسانی که به آنها حسادت میکنی...آنها برای رسیدن به جایگاهشان به سختی جنگیده‌اند و هنوز هم هر روز میجنگند. هیچکس هیچ وقت به هدف واقعی اش نمیرسد؛ هیچ کس.

خیلی وقت ها این مسئله را فراموش میکنیم که خوشحالی های زندگی در پی نبردی سخت به دست می آید،خیلی وقت ها فکر می کنیم خوشحالی آسان به دست می آید اما خوشبختی و آسایش را سر راه هرکسی نمیگذارند؛ باید ارزشش را داشته باشی، باید برایش مبارزه کنی؛ با تمام وجودت...

قسمت این بود که نگاهش به من بیوفتد، قسمت این بود که بذای یک ثانیه نگاهمان باهم تلاقی کند. یک لحظه احساس خاصی به من دست داد؛احساسی مثل عشق در اولین نگاه،احساسی فیزیکی و در عین حال روحانی. احساسم ربطی به زیبایی او نداشت ولی باید بگویم بسیار خوش چهره بود؛ البته این اصلا برایم مهم نبود و علت جذب شدن من به او چهره ی زیبایش نبود. مسئله اصلی نگاهش بود؛نرمی نگاهش...

باید خوشبختی مختار را میخواستم و دوست داشتن یعنی همین.

هیچ چیز به شما نشان نمی‌دهد قرار است زندگیتان در یک روز خاص دستخوش تحولی بزرگ شود. امروز صبح هم مثل همه ی روزهای دیگر است؛کار های روزانه مان را طبق عادت انجام میدهیم و وقتی غروب به خانه برمیگردیم متوجه میشویم زندگی مان هیچ وقت مثل قبل نخواهد شد.

نه.من قوی نیستم.توی زندگی مجبوری به جلو بری؛همین.